Verbinding

We verlangen allemaal naar verbinding. En dan vooral je verbonden voelen met je gezin en je familie. We horen bij elkaar: hoe heerlijk is het om dat te voelen?
De intense warmte van dat gevoel, dan kan je echt alles aan.

Verbonden blijven, daar investeer je in. Daar maak je tijd voor. Geluk zit in kleine momentjes die je samen deelt zodat je later kan zeggen: weet je nog? En dan komt die glimlach en dat warme gevoel gelijk weer binnen. Hoe mooi is dat!

Zo zie ik elk weekend families en gezinnen de tijd voor elkaar nemen. Soms checken ze wat gestrest in bij de receptie. De hele dag nog gewerkt en dan met de kinderen de file in op vrijdagmiddag voor het familieweekend. Hebben we alles? Zijn we niets vergeten? De favoriete knuffel van Josje, het cadeautje voor opa en oma? En nu maar hopen dat ze het leuk vinden…

Oh nee, de melkopschuimer vergeten! Zus Mieke is gek op cappuccino, zo’n melkopschuimer hebben ze vast niet in de bungalow. Nu maar hopen dat ze zakjes cappuccino hebben in het winkeltje, anders vanavond toch maar even het dorp in. Zou oma goed kunnen slapen daar? Ze is zo onrustig soms.

En zo checkt iedereen met zijn/haar eigen gedachten in bij de receptie. Hopend op een weekend vol plezier en vooral verbinding, warmte en het familiegevoel.

Op maandagmorgen zien we ze weer vertrekken. Het cadeautje viel in hele goede aarde. En de cappuccino? Natuurlijk had zus Mieke er zelf aan gedacht. Een weekend zonder cappuccino zou ondenkbaar zijn. Ontspannen en al grapjes makend nemen ze weer afscheid van elkaar.

Oma bleef ‘s nachts waken over de familie, maar ja daar zijn het oma’s voor toch?

Tot volgend jaar!


Opa & Oma

Opa en oma zijn: het mooiste wat er is! En ook zo ongelooflijk de moeite waard om dat te vieren. Samen, met je kinderen en je kleinkinderen. Ouderwetse gezelligheid, hoe ziet dat er ook weer uit? Zou de smartphone uitgaan als jullie een spelletje mens-erger-je-niet doen? De grote tafel in de bungalow nodigt in ieder geval uit om lekker lang te tafelen en om herinneringen op te halen. Wel kaarsjes meenemen hoor!

Maar het mooiste is om nieuwe herinneringen te maken. Samen met de familie en vooral met die kleintjes, want wordt het niet weer eens tijd om je kind te voelen samen met je kleinkinderen?
Stampen tussen de herfstbladeren, de frisse knisperende herfstlucht inademen tijdens een heerlijke wandeling en dan in een heerlijk comfortabel huisje samen pannenkoeken bakken? En dan is er koffie bij de open haard. Je kleinkind kruipt op je schoot. Vertel je nog een verhaaltje?

Oma? Was jij vroeger ook een kindje? Of ben jij geboren als oma? En is opa ook jouw prins?

Alle tijd om te glimlachen, alle tijd om te vertellen van vroeger. En of opa nu wel of niet uw prins is, of wellicht toch die kikker, maakt een dikke zoen alles weer goed toch?

Wat heerlijk om de tijd te hebben voor je familie en de kleintjes, verhalen te vertellen en om hele leuke vragen te krijgen. En wie weet ga je je schoonzoon of -dochter wat beter leren kennen. Geen gehaast want niemand hoeft naar huis. Iedereen kan blijven slapen.

Wie gaat het ontbijtje ‘s morgens maken? Je staat ‘s morgens op en ruikt de verse koffie en wordt er gevraagd: hoe wil jij je eitje? De grote tafel staat vol met verse broodjes. Wat wil je nog meer?

Tijd voor elkaar. Hoe komt het toch dat dat zo lastig is om dat voor elkaar te krijgen? Hoe zou het zijn om de tijd even helemaal stil te laten staan en te genieten van nu? Van de kleuren van de bomen, van de wind door je haren of de regen op je gezicht.
Diepe zucht en ontspan.

Voel weer hoe leuk je eigenlijk bent, want dat ben je eigenlijk best wel toch?

Glimlach om jezelf als je door de bladeren stampt en kijk om je heen. En na die heerlijke wandeling strijk je neer op een van de terrasjes op de Veluwe. Zou het al koud genoeg zijn voor warme chocomel met slagroom? En daarna naar het huisje waar de verwarming heel behaaglijk brandt en je de kaarsjes aan doet. Je schopt je schoenen uit en ploft op de bank.
Wat heerlijk dat alles er is. Je hoeft straks alleen nog maar je bed in te rollen. Samen.

 

BOOS!

Soms ben je gewoon boos. Boos op de hele wereld. Boos op het weer en boos op iedereen die ademt. Gewoon gigantisch boos. Dus BOOS met hoofdletters!
Niks is dan goed, alles fout en je staat op ontploffen. De eerste de beste die langs komt krijgt de volle lading en eigenlijk weet je best dat je onredelijk bent. Maar je bent zo boos, dat moet eerst uit je systeem…

Leuk om eens uit te zoeken hoe dat zit met dat BOOS zijn.
Iedereen is weer op zijn eigen manier boos. Hoe uit jouw boosheid zich?

BOOS: gallisch, gebelgd, koleirig, nijdig, pissig, razend, toornig, verontwaardigd, vertoornd, woedend, kwaad verbolgen, bokkig, bits, grimmig, kattig, kniezerig, knorrig, chagrijnig, nors, razend, hinderlijk, kwetsend, verbolgen, woest…?

Op de camping kom ik heel soms gasten tegen die gewoon ongelooflijk BOOS zijn en dat uit zich op allerlei verschillende manieren.
Zo deed ik afgelopen tijd een gastrelatie onderzoek waarbij ik bij alle gasten even langs ging met een vragenlijst over hoe de gasten de vakantie beleven.
En zo belandde ik als vakantiecoach bij een gezin waarvan de moeder boos was. BOOS met hoofdletters. Ik denk dat ik op het juiste moment binnenkwam. De rest van het gezin greep deze kans om bij wijze van spreke achter de bank te duiken, omdat ik even als bliksemafleider fungeerde.  Moeder greep haar kans waar om haar boosheid te uiten en met mij de vragenlijst door te nemen. Niets was goed, zelfs de omgeving deugde niet en midden op de Veluwe was geen boom te zien…

Mijn laatste vraag was: een vakantiecoach hier op dit recreatiepark, wat vindt u daarvan? Ik hield mijn hart al vast. Toch wist ze me te verassen: een vakantiecoach…? Geweldig!!!!! ik kon even echt mijn kwaadheid kwijt…

Familieweekend

Margriet had de eer om deze kerst het jaarlijkse familieweekend te organiseren. Ieder jaar was het toch een heel gedoe om iedereen bij elkaar te krijgen terwijl het al 10 jaar een traditie was om kerst met elkaar te vieren. En ieder jaar breidde de familie zich uit of viel er weer een verloofde af. Kwam er een baby’tje bij of moest er opeens een hond mee.
En nu de lastige vraag of de kinderen van nieuwe vriendin van broerlief wel mee konden. Margriet vond van wel, maar oma vond het maar niks. Die kende die kinderen amper. Opa maakte het niets uit die had zoiets van hoe meer zielen hoe meer vreugd. En hij mocht die nieuwe vriendin van zijn zoon wel. Eindelijk een meisje met pit. Dat was wel anders met die vorige zeurpiet.

Want aan zeuren heeft opa een gigantische hekel. En dit gedoe tussen oma en dochter Margriet over die kinderen van de nieuwe vriendin was hem in zijn verkeerde keelgat geschoten. Hij betaalde, dus hij bepaalde.

En zo werd de groepsboerderij geboekt bij de Boshoek. Genoeg ruimte voor iedereen. Ook voor de kinderen van de nieuwe vriendin. En waren allerlei leuke activiteiten georganiseerd rondom de kerst. Zelfs een echte ijsbaan. Dus die kinderen gaan zich wel vermaken!

Er werd ingechecked bij de receptie en de sleutels van de groepsboerderij werden overhandigd aan opa. Opa had een blik van; als er iemand een woord verkeerd zegt dan is ie voor mij…

20 personen die een leuke kerst tegemoet gingen… Of leek dat maar zo?  De vakantiecoach ging op de tweede dag het interactieve tafelkleed brengen. Past precies bij de kerst. Samen ontbijten, samen lunchen en natuurlijk het uitgebreide kerstdiner. De vakantiecoach wist niets van de voorgeschiedenis, maar hoorde dit van Margriet toen de familie weer uitcheckte. Het tafelkleed had ervoor gezorgd dat ze toch met elkaar hadden kunnen praten. De kou ging uit de lucht op een hele speelse en natuurlijke manier. Dank je wel vakantiecoach!

Dus soms maak je het verschil, zonder het te weten. Mooi toch?

Spinnen!

Stel je voor… Je boekt een safaritent, helemaal in Afrikaanse sfeer. Prachtig, alsof je op de savanne kampeert, maar dan in Nederland op een prachtig groen grasveld. En wat blijkt, er heeft zich een familie grote dikke spinnen genesteld in jouw safaritent. En die spinnen worden heerlijk actief zo ’s avonds als ze op jacht gaan naar mugjes en dergelijke. En daar lig jij met je kinderen te kijken naar het tentdoek waar die spinnen in het licht van een klein lampje wel tien keer groter lijken… En als ze lopen dan hoor je taktaktaktak…

Je tienerdochters helemaal in de stress en willen niet meer in de safaritent slapen. Pa lost het op: dan maar in de auto slapen. De volgende dag komen ze bij de vakantiecoach. Naast dat ik het spinnenprobleem kan oplossen met een telefoontje naar de ongediertebestrijding kan ik aandacht schenken aan het feit dat ze de hele nacht wakker hebben gelegen en dat de tienermeiden weigeren nog een stap binnen die safaritent te zetten… De vakantie zou zo maar verpest kunnen zijn met deze start. Dat een spinnenfamilie zich settelt in een safaritent kun je bijna niet voorkomen. Maar wel de irritatie en teleurstelling die zich zou kunnen voortzetten deze vakantie. Extra aandacht geven. Nog even langskomen als vakantiecoach en begrip tonen voor de spinnenfobie en er ook iets tegenoverstellen zodat je als organisatie echt laat zien dat het plezier van je gasten serieus genomen wordt. Niet afdoen met: nou ze zijn weg hoor mevrouw. Fijne dag nog… Als ze weer komen dan belt u maar.

De gasten waren erg tevreden met deze aanpak. De bestrijdingsdienst kwam drie dagen later nog een keer kijken of de spinnenfamilie weg was gebleven en op eigen safari was gegaan.


Pa met nieuwe vriendin

Met veel zorg was de vakantieplek uitgekozen. Was er genoeg te doen voor de kinderen? Zwembad binnen en buiten? Animatie? Beestjes? En gezelligheid? Het moest ook allemaal goed verlopen, want dit was een belangrijke vakantie. Vader Bert gaat voor het eerst op vakantie met zijn kinderen van 6 en 8 en zijn nieuwe vriendin. Ze kenden elkaar al een paar maanden en de kinderen hadden zijn nieuwe vriendin zo af en toe op zaterdag gezien. Nu een weekje samen uitproberen. Voor Bert ook spannend… Hoe zou zijn nieuwe vriendin met de kinderen omgaan? Gelukkig is er genoeg te doen op dit recreatiepark. Genoeg uitwijkmogelijkheden als het even niet zou lukken. Vol vertrouwen werd er een ruime bungalow geboekt. Er moet wel genoeg ruimte zijn. Hun slaapkamer niet te dicht op die van de kinderen, want stel dat ze wat zouden horen… Toch?

Bert had overal aan gedacht. En zo begon de vakantie. Maar het liep allemaal even anders. Hoe leuk het zwembad, animatie, de kinderboerderij ook was. De dochters plakte als Bisonkit aan papa Bert. Ze wilden nergens heen zonder hem of zaten samen te mokken in de slaapkamer. Vriendin Mieke deed vreselijk haar best door pannenkoeken te bakken of frietjes te halen om het toch gezellig te maken. De meisjes waren niet in beweging te krijgen en waren huilerig en boos. Na vier dagen was de rek er behoorlijk uit bij Bert en Mieke. En ze moesten nog drie dagen. Ze wilden ook niet eerder naar huis, want wat zou ex-vrouw wel niet denken? Die vond het al geen goed idee om zo snel met een nieuwe vriendin op vakantie te gaan.

De vakantiecoach werd benaderd in haar buitenkantoor. Ze liepen daar wel elke dag langs en hadden zoiets van, wie heeft dat nou nodig? Je hebt elkaar toch? Dit keer toch voorzichtig contact gemaakt.

Heb jij soms tips? Weet jij hoe we hier in hemelsnaam mee om moeten gaan? De vakantiecoach maakte een afspraak voor eind van de middag en nam haar gadget: communicatietafelkleed mee. Een tafelkleed waar je op kan tekenen en kleuren.

Terwijl ze in gesprek ging met Bert en Mieke zette ze de kinderen aan het kleuren. Een van de opdrachten op de supergrote kleurplaat is om te tekenen hoe je je voelt. Je kan dan kiezen uit weericoontjes. Bewolkt? Zonnig? Regenbuitje? Dit om weer te geven hoe je je voelt. Een van de dochters zei: hoe ik me voel staat er niet bij. Mag ik dat zelf tekenen? Ze tekende vervolgens een onweersbui met donder en bliksem.

Door door te vragen op dit gevoel kwam de coach erachter hoe moeilijk de dochter het vond. Ze vond de nieuwe vriendin wel heel lief, maar dat voelde als verraad naar haar moeder toe. Want die bleef alleen achter toen zij op vakantie gingen. Ze zat elke dag te appen met haar moeder om te zeggen hoe ze haar miste en dat ze snel weer thuis zouden zijn. Het donderde en bliksemde in haar hoofd. Ze wist niet hoe ze nou plezier kon hebben zonder dat mama verdriet zou hebben…

Wat een zucht van verlichting bij Bert en Mieke. Ze snapte eindelijk wat er aan de hand was met de oudste. Want als Bert vroeg Wat is er nu toch met je? Reageerde ze met: Ik weet het niet… Gewoon…

Het begrip zorgde voor opluchting. De situatie veranderde niet, maar het gevoel wel.

 

Waslijst met klachten

Op mijn dagelijkse ronde kwam ik in een bungalow met mijn dagelijkse vraag: En… Hoe bevalt de vakantie tot nu toe?

“Blij dat je er bent” was het antwoord: ik heb een hele waslijst met klachten. Ik was net van plan om naar de receptie te gaan, want zo kan het echt niet meer.
Even rustig erbij gaan zitten met een kop koffie erbij. Alle tijd om rustig de waslijst aan te horen. En het was me er een…
De stoelen te klein, de keukenkastjes hingen te hoog, het water in het zwembad te koud. De magnetron nam teveel ruimte in op het aanrechtblad, de parasol te klein, het stopcontact te laag. Geen droogrekje, geen eiersnijder en de douchestraal stond te hard. Zo… zei ze, terwijl ze haar armen kruiste voor haar borst. Wat ga jij hier aan doen? Want weet jij wel niet wat dit kost per week? En weet je… Mijn man vindt ook dat dit niet kan. Vindt je niet Jan? Jan knikte en rolde ondertussen heel subtiel met zijn ogen. Zocht contact met mij ter ondersteuning. Ja, zei hij. Het vergalt haar hele vakantie. En daar is vakantie toch niet voor? En het valt niet mee hoor… Ze heeft net vorige week de diagnose kregen dat ze reuma heeft. Een weekje rust hadden we wel verdiend. Maar ja, dat gaat niet lukken zo he met alles wat er mis is. Zelfs douchen kon niet met zo’n harde straal en dat met die hitte. Zwemmen ook niet want het water is veels te koud voor iemand met reuma… Het is echt geen 30 graden!
Ik begreep het verhaal en snapte dat het inderdaad niet meevalt als je lijf extra gevoelig reageert. En dat alles even teveel is op dit moment. Wennen aan de nieuwe situatie en verlangen naar rust.
Alle klachten hadden een relatie met deze nieuwe situatie. Behalve het droogrekje wat miste. En dat ben ik even gaan halen. De vakantie kon beginnen… Mevrouw lachte en bedankte me voor het bezoekje en met mijn hand bijna fijngeknepen door meneer reed ik naar een andere bungalow benieuwd naar het volgende verhaal…